หลายคนอาจคิดว่าการตกแต่งห้องนอนนั้นทำเพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว การแต่งห้องนอนให้เหมาะสมเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่จะช่วยเพิ่มคุณภาพการนอนหลับให้ดีขึ้นได้ ช่วยให้คุณหลับได้เต็มอิ่มพร้อมรับเช้าวันใหม่ที่สดใส

การตกแต่งห้องนอนให้หลับสนิทตลอดคืนจึงเป็นสิ่งสำคัญ เพราะเรามักใช้เวลาส่วนใหญ่เพื่อพักผ่อนในห้องนอนนานถึง 7–9 ชั่วโมงต่อวัน แม้ว่าการแต่งห้องนอนอาจแตกต่างกันตามความชอบหรือความเหมาะสมของแต่ละคน แต่ห้องนอนที่เหมาะสมกับการนอนหลับควรทำให้ผู้ที่พักผ่อนเกิดความผ่อนคลายและสบายใจ 

1. เลือกสีสันในห้องให้เหมาะสม
สีสันภายในห้องอาจเป็นปัจจัยที่หลายคนไม่ค่อยให้ความสำคัญ แต่การใช้สีโทนอุ่นอาจกระตุ้นอัตราการเต้นของหัวใจ ระดับความดันโลหิต และอุณหภูมิในร่างกายให้สูงขึ้น ขณะที่การเลือกใช้สีโทนเย็นในห้องนอน อย่างสีฟ้าหรือสีน้ำเงิน จะให้ความรู้สึกผ่อนคลายและสงบ จึงช่วยให้นอนหลับได้ดีกว่าการใช้สีอื่น ๆ แต่หากไม่ชอบสีฟ้าหรือสีน้ำเงิน อาจเลือกสีที่ใกล้เคียงหรือสีที่ให้ความรู้สึกสบายตา เช่น สีเทา สีน้ำตาล สีเขียว หรือสีเหลืองอ่อนก็ได้เช่นกัน

2. ใส่ใจกับการเลือกที่นอนและเครื่องนอน
หลายคนอาจคิดว่าที่นอนแบบใดก็เหมือนกัน จึงอาจเลือกที่นอนที่มีราคาไม่แพง แต่ความจริงแล้ว การเลือกที่นอนโดยไม่คำนึงถึงการรองรับกับสรีระ อาจทำให้คุณมีอาการปวดหลังหรือปวดเอวได้ โดยที่นอนที่ดีควรรองรับความโค้งของกระดูกสันหลัง ไหล่ สะโพก และส้นเท้าขณะนอนหลับได้อย่างเหมาะสม รวมถึงไม่ควรแข็งจนเกินไปเพราะจะทำให้เกิดแรงกดทับที่จุดใดจุดหนึ่ง หรือไม่ควรนุ่มจนเกินไปเพราะอาจทำให้แผ่นหลังจมลงไปตามความนุ่มของเตียง ทำให้สรีระไม่เหยียดตรงและเกิดอาการปวดหลัง

นอกจากนี้ ควรทำความสะอาดผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่ม และผ้าคลุมเตียงด้วยน้ำร้อนเป็นประจำทุกสัปดาห์เพื่อช่วยป้องกันการสะสมของไรฝุ่นและเชื้อรา รวมทั้งเปลี่ยนที่นอนและปลอกหมอนใหม่เมื่อใช้มาเป็นเวลานาน โดยหมอนมีอายุการใช้งานประมาณ 1 ปีครึ่ง และที่นอนหรือฟูกมีอายุการใช้งาน 5–10 ปี

3. อุณหภูมิในห้องก็สำคัญ
โดยทั่วไป อุณหภูมิของร่างกายจะเปลี่ยนแปลงไปตลอดทั้งวันตามรอบของนาฬิกาชีวิต (Circadian Rhythm) ในช่วงแรกของการนอน ร่างกายจะยังคงมีอุณหภูมิสูง แต่จะค่อย ๆ ลดลงเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไป โดยมีอุณหภูมิต่ำสุดเมื่อถึงเวลาประมาณ 04.00–05.00 น. หากอุณหภูมิในห้องนอนร้อนหรือหนาวจนเกินไป อาจทำให้อุณหภูมิในร่างกายเราผิดเพี้ยน ซึ่งอาจทำให้นอนหลับไม่สนิทหรือตื่นขึ้นมากลางดึกได้ ทั้งนี้ ควรปรับอุณหภูมิในห้องนอนตามความชอบและความรู้สึกสบายของแต่ละคน ไม่ร้อนหรือหนาวจนเกินไป เพราะอาจช่วยให้คุณภาพการนอนของคุณดีขึ้น

4. แสงสว่างต้องพอดี
ในตอนกลางคืน แสงสว่างจะกระตุ้นให้ร่างกายตื่นตัวและยับยั้งการปล่อยฮอร์โมนเมลาโทนิน (Melatonin) ซึ่งเป็นฮอร์โมนที่ช่วยในการนอนหลับ ห้องนอนที่มีแสงสว่างมากเกินไปอาจทำให้เกิดปัญหานอนไม่หลับหรือรบกวนการนอนหลับในช่วงกลางดึก จึงอาจส่งผลกระทบต่อการทำงานของนาฬิกาชีวิต และทำให้ระบบต่าง ๆ ของร่างกายทำงานผิดปกติ

เพื่อสุขภาพการนอนหลับที่ดี อาจใช้วิธีแสงสว่างในห้องต่อไปนี้

• ใช้ผ้าม่านกันแสงหรือผ้าม่านสีทึบเพื่อป้องกันแสงสว่างจากภายนอก ผ้าม่านควรมีความกว้างครอบคลุมบานหน้าต่างได้ทั้งหมด มีความยาวจรดพื้นห้อง โดยให้ติดในตำแหน่งที่สูงกว่าบานหน้าต่างเล็กน้อย  
• หรี่ไฟลงหรือปิดไฟดวงที่ไม่จำเป็นก่อนเวลาเข้านอน 1 ชั่วโมง เพื่อส่งสัญญาณให้ร่างกายรู้ว่าใกล้ถึงเวลาพักผ่อน
• งดการดูโทรทัศน์ ใช้โทรศัพท์มือถือ หรือคอมพิวเตอร์เป็นเวลา 1 ชั่วโมงก่อนเวลาเข้านอน เพราะแสงสีฟ้า (Blue Light) จากอุปกรณ์เหล่านี้จะไปกระตุ้นให้สมองเข้าใจว่าเป็นเวลากลางวัน ทำให้ผลิตฮอร์โมนเมลาโทนินลดลงและนอนหลับยากขึ้น
• สวมผ้าปิดตา ซึ่งช่วยกันแสงสว่างและช่วยให้นอนหลับได้ดีขึ้น

ป้องกันเสียงรบกวน
บริเวณห้องที่มีสิ่งรบกวนหรือเสียงดังอาจรบกวนการนอนหลับของคุณในยามค่ำคืน ไม่ว่าจะเป็นเสียงจากคนข้างตัว อย่างเสียงกรน เสียงไอ หรือเสียงจากนอกห้องนอน อย่างเสียงจากรถยนต์ เสียงรถพยาบาล เสียงการซ่อมหรือขุดเจาะถนน ดังนั้น อาจจะลองใช้ที่อุดหูกันเสียงหรือเครื่องเสียงบำบัด (White Noise Machine) ซึ่งมีความถี่ของคลื่นเสียงที่สม่ำเสมอ จะช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายและนอนหลับได้ดีขึ้น

สำหรับ 5 แนวทางการตกแต่งห้องนอนให้หลับสนิทตลอดคืน ที่เรานำมานั้น เป็นเพียงแนวทางเท่านั้น การตกแต่งห้องนอนนั้นต้องอิงไปทางความชอบส่วนตัวของแต่ละบุคคลด้วย อต่การนอนหลับนั้นเกี่ยวข้องโดยตรงกับสุขภาพกายและสุขภาพจิต การตกแต่งห้องนอนที่เอื้อต่อการสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีในการนอนหลับจะช่วยให้คุณนอนหลับได้อย่างมีคุณภาพตลอดทั้งคืน

สำหรับปัญหา หัวล้าน ผมบาง ผมร่วง คงเป็นสิ่งที่หลายๆคนอาจจะไม่อยากเจออย่างแน่อน ยิ่งถ้าเป็นสาวๆ ที่ชอบผมยาวล่ะก็ คงต้องกลุ้มใจสุดๆ เวลาที่ต้องเห็นตัวเองผมบาง ผมร่วง เพราะจะเห็นได้ชัดว่าปริมาณของผมบนหัวนั้นมันลดน้อยลงทุกทีๆ

ยิ่งตอนสะผมนี่ผมยิ่งร่วงหนัก อย่างกับคนเป็นโรคร้ายเลยทีเดียว เมื่อถึงคราวที่ต้องเก็บกวาดห้อง ก็มักจะเจอเส้นผมของตัวเองอยู่ตามพื้นเต็มไปหมด จนเกิดความสงสัยว่าผมบนหัวหรือที่พื้นกันนะที่เยอะกว่า ถ้าไม่รีบหาวิธีแก้รับรองผมได้ร่วงหมดจริงอย่างแน่อน วันนี้เราจึงมีบทความ รู้ไว้ สาเหตุที่ทำให้ ผมบาง ผมร่วง ก่อนสายเกินไป มาฝากสาวๆ กัน

1. เกิดจากขาดธาตุเหล็ก
เส้นผมต้องการธาตุเหล็กถึงจะมีความแข็งแรง ดังนั้นถ้าเราขาดธาตุเหล็กจะทำให้เส้นผมอ่อนแอและหลุดร่วงง่าย ส่งผลให้ผมบางและหัวล้านได้ในที่สุด คนที่ไม่อยากผมร่วงเยอะอยากให้ทานอาหารที่มีธาตุเหล็กมาก ทั้งพวกผักใบเขียว อาหารจำพวกปลา เป็ด ไก่ ไข่แดง ธัญพืชประเภทซีเรียล ถั่วแดง ฟักทอง มะเขือเทศ เป็นต้น

2. เกิดจากความเครียด
เวลาที่เราเครียด จะส่งผลถึงร่างกายโดยตรงโดยเฉพาะฮอร์โมนที่อาจเกิดการผิดปกติ จนทำให้ผมร่วง จนทำให้ดูเหมือนคนผมบาง บางคนเวลามีอาการเครียดก็ชอบดึงผมเล่น โดยไม่รู้ตัวจนทำให้ผมบาง ผมหายไปเป็นกระจุก โดยเฉพาะบริเวณกลางกระหม่อม หรือผมด้านหน้า ทางที่ดีควรฝึกตัวเองไม่ให้เครียด พยายามผ่อนคลายเปลี่ยนวิธีคิดใหม่ และหาทางระบายความเครียดด้วยวิธีที่เป็นประโยชน์เช่นการออกกำลังกาย ไม่งั้นหัวอาจจะล้านโดยไม่รู้ตัว

3. เกิดจากเชื้อราบนหนังศีรษะ
เชื้อราก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้เกิดอาการหัวล้าน และสาเหตุของการเกิดเชื้อราบนหนังศีรษะก็มาจากตัวเราเองนี่แหละ นั้นก็คือความสกปรกและความอับชื้น ควรเปลี่ยนปลอกหมอน ทำความสะอาดหวีและแปรงผม ถ้าสระผมก่อนนอนก็ควรแน่ใจว่าผมแห้งแล้วค่อยนอน เพราะถ้าเกิดเชื้อราบนหนังศีรษะแล้วจะทำให้รู้สึกคันระคายเคือง จากนั้นผมก็จะร่วง คนที่ผมบางยิ่งเห็นได้ชัด ถ้าไม่อยากดูเหมือนคนหัวล้านต้องระวังเรื่องนี้ให้ดี

4. เกิดจากถูกสารเคมีเป็นประจำ
ยิ่งกับคุณสาวๆที่รักการทำสีผมให้รู้เลยว่าตอนนี้คุณกำลังเสียงหัวล้านมากกว่าคนที่ไม่ค่อยย้อมผม การที่หนังศรีษะอาจถูกสารเคมีทำร้ายมากเกินไปจะทำให้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อสุขภาพของเส้นผม ทำให้หนังศีรษะเกิดอาการคัน ผมร่วง เพราะฉะนั้นขอให้หลีกเลี่ยงการใช้สารเคมีกับศีรษะ ถ้าต้องการย้อมผมให้ทิ้งระยะบ้าง และเลือกใช้ยาย้อมผมที่ไม่แรงจนเกินไป

5. เกิดจากชอบทำผมทรงรวบตึง
มัดผมม้า แบบรวบตึง เก็บผมทุกเส้นแบบเนียนกริบ หรือแม้กระทั่งคนที่ชอบถักเปียติดหนังหัว ก็ค่อนข้างเสี่ยงต่อการหัวล้าน เหตุผลก็คือการมัดผมตึงเกินไปจะทำให้เส้นผมไม่สามารถลำเลียงสารอาหารไปเลี้ยงรากผม และปลายผมได้อย่างเพียงพอ สุดท้ายแล้วก็จะทำให้เส้นผมของเราอ่อนแอลง เป็นสาเหตุให้ขาดหลุดร่วงได้ง่าย คนที่กลัวว่าจะหัวล้านหัวเถิก ขอแนะนำว่าอย่ารัดผมแน่นเกินไป ถ้าจำเป็นก็ให้ทำอย่าบ่อยเกินไปนัก

6. ยาคุมกำเนิด
ยาคุมกำเนิดก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่ง อย่างที่บอกไว้ข้อด้านบนว่าฮอร์โมนของร่างกายจะก่อให้เกิดอาการข้างเคียงที่ต่างกันไป หนึ่งในนั้นก็คือฮอร์โมนเอสโตรเจนที่สูงขึ้น อาจก่อให้เกิดสาเหตุที่ทำให้ผมร่วงและทำให้หัวล้านได้ในที่สุด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่ทานยาคุมกำเนิดทุกคนจะเป็นแบบนี้นะ แต่ถ้าใครที่ทานแล้วรู้สึกว่ามีอาการผมร่วงมากกว่าปรกติให้เปลี่ยนยี่ห้อยาคุมซะ จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องหัวล้านทีหลัง

สำหรับบทความ รู้ไว้ สาเหตุที่ทำให้ ผมบาง ผมร่วง ก่อนสายเกินไป ที่เรานำมาฝากสาวๆนั้น ก็เป็นเพียงไม่กี่สาเหตุที่เรายกขึ้นมา จริงๆ แล้วอาจจะมีสาเหตุอื่นๆ อีก แต่ก็ควรจะสังเกตุตัวเองเอาไว้ เพื่อที่จะได้ไม่สายเกินไป

หลายๆคนในประเทศไทยนั้นอาจจะคิดว่าการมีรถยนต์สักคันหนึ่งก็ไม่ได้เป็นเรื่องยากอะไร เพราะส่วนมากแต่ละบ้านสำหรับคนไทยนั้นอย่างน้อยก็ต้องมีรถยนต์สักหนึ่งคัน หรือบางบ้านบางครอบครัวก็มีหลายคันจนนับไม่ถ้วนเลยทีเดียว เพราะประเทศของเรานั้นอาจจะไม่ได้ต้องมีค่าใช้จ่ายสูงลิ่วเท่ากับประเทศญี่ปุ่น เราจึงอยากให้ทุกคนมาดูกันว่าเพราะอะไรคนญี่ปุ่นรุ่นใหม่ถึงไม่อยากมีรถเป็นของตัวเอง เพราะเขาต้องเจอกับอะไรที่ทำให้เขาไม่อยากที่จะมีรถสักคัน

1. ระบบการขนส่งสาธารณะดีมาก ๆ
อยากไปไหนก็ไปถึง จึงไม่มีความจำเป็นต้องพึ่งพาการเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัว ซึ่งรวมถึงการเดินทางไปโรงเรียนและที่ทำงานด้วย โดยเฉพาะชุมชนเมืองที่มีความหนาแน่นของประชากรมากๆ จะเห็นว่าตัวเลขสถิติอัตราการครอบครองรถยนต์ของคนเมืองนั้นจะต่ำกว่าพื้นที่อื่น ๆ โดยเฉพาะโตเกียวและโอซาก้า ที่มีสถิติอัตราการครอบครองรถยนต์ต่ำสุดเป็นอันดับ 1 และ 2 อีกทั้งในช่วงวันหยุด ถ้าตั้งใจจะเดินทางไปไหนไกล ๆ และต้องการใช้รถยนต์ ก็มีทางเลือกหลากหลาย เช่น การเช่ารถเป็นครั้งคราว ซึ่งทางเลือกนี้ช่วยให้เราไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายที่จะเกิดขึ้นมากมายขณะครอบครองรถยนต์ 

2. มีผู้ให้บริการเช่ารถยนต์หลากหลาย และสะดวกสบายมาก
เมื่อวิเคราะห์การใช้ชีวิตในชุมชนเมืองแล้วจะรู้สึกว่า มีโอกาสน้อยมากที่จะได้ขับรถไปไหนมาไหนเอง การเช่ารถเป็นครั้ง ๆ ไป จึงคุ้มกว่าเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายที่จะต้องเสียไปเมื่อครอบครองรถ เช่น ค่าน้ำมัน ค่าที่จอดรถ, ค่าตรวจสภาพรถยนต์, ภาษีรถยนต์ เป็นต้น

มาดูค่าใช้จ่ายเมื่อมีรถยนต์ในประเทศญี่ปุ่นกันบ้าง

1. ค่าน้ำมัน
เพราะราคาน้ำมันจะผันแปรตามราคาน้ำมันดิบโลก แต่ถือเป็นค่าใช้จ่ายที่มีในทุก ๆ เดือนอยู่แล้ว ยิ่งเดินทางมาก ยิ่งค่าใช้จ่ายสูง

2. ค่าทางด่วน
ถ้าใครมีโอกาสขับรถที่ประเทศญี่ปุ่นจะมีข้อสงสัยว่าทำไมค่าทางด่วนที่ญี่ปุ่นแพงเหลือเกิน เนื่องจากสภาพภูมิประเทศญี่ปุ่นไม่ค่อยมีที่ราบ มีภูเขาเยอะ การสร้างทางด่วนเพื่อเชื่อมต่อระหว่างเมืองจึงต้องมีการเจาะอุโมงค์หรือทำสะพานค่อนข้างมาก ทำให้มีค่าใช้จ่ายในการสร้างทางด่วนสูง นั่นทำให้ค่าทางด่วนของญี่ปุ่นนั้นแพงกว่า ค่าทางด่วนในฝรั่งเศสและอิตาลีอีก โดยระยะทางเพียงแค่ 1 กิโลเมตร มีค่าทางด่วนแพงถึง 25 เยน

3. ค่าจอดรถ
ที่ญี่ปุ่นจะเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อว่าค่าจอดรถแพงมาก โดยเฉพาะในตัวเมืองใหญ่ ๆ ถ้าจอดเป็นครั้งคราวไปจะมีค่าใช้จ่ายหลายร้อยเยนต่อชั่วโมง แต่จะถูกลงเมื่อเป็นพื้นที่ห่างไกลจากตัวเมืองออกมา แต่สำหรับคนที่ครอบครองรถแล้ว ถ้าบ้านพักอาศัยไม่มีพื้นที่จอดรถ เราอาจจะต้องมีความจำเป็นไปหาที่จอดรถเช่ารายเดือนอีก ซึ่งจากที่ผมหาข้อมูลได้ ค่าเช่าจอดรถรายเดือนในญี่ปุ่นจะมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 8,288 เยน/เดือน แต่สำหรับเมืองใหญ่ที่ดินมีราคาสูงมาก ทำให้ค่าเช่าจอดรถรายเดือนจะแพงเป็นพิเศษ โดยค่าเช่าจอดรถในกรุงโตเกียวจะอยู่ที่ประมาณ 30,000 เยน/เดือน และในโอซาก้าจะอยู่ที่ประมาณ 25,000 เยน/เดือน

4. ค่าประกันรถยนต์
ที่ญี่ปุ่นจะมีการทำประกันอยู่ 2 ประเภทหลักๆ
– ประเภทแรกคือ Jibaiseki-Hoken (自賠責保険) เป็นประกันความชดเชยค่าเสียหายต่อชีวิต ร่างกาย และอนามัยที่เกิดขึ้นให้กับคู่กรณี กรณีเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ซึ่งเป็นประกันภาคบังคับตามกฎหมาย ผู้ครอบครองรถทุกคนมีหน้าที่ต้องทำประกันตัวนี้ขณะซื้อรถ หรือขณะตรวจสภาพรถยนต์ โดยจะมีค่าใช้จ่าย 25,830 เยนสำหรับรถยนต์เครื่องยนต์ธรรมดา และ 25,070 เยน สำหรับรถยนต์เครื่องยนต์ขนาดเล็ก (และมีระยะเวลาคุ้มครองเป็นระยะเวลา 24 เดือน ถ้าประกันหมดก็ต้องซื้ออีกตอนตรวจสภาพรถยนต์)

– ประเภทที่สอง คือ Nini-Hoken (任意保険) เป็นประกันที่สามารถซื้อได้ตามความสมัครใจของผู้ครอบครองรถ มีรูปแบบหลากหลาย และเบี้ยประกันถูกแพงแตกต่างกันขึ้นอยู่กับ ประเภทรถยนต์ อายุผู้ทำประกัน ความคุ้มครองหรือทุนประกัน ระยะทางที่ขับขี่ จึงไม่สามารถระบุค่าใช้จ่ายที่ชัดเจนเป๊ะๆ ได้ แต่โดยประมาณแล้ว จะมีค่าเบี้ยประกัน 65,000 เยน/ปี สำหรับรถยนต์เครื่องยนต์ธรรมดา และ 55,000 เยน/ปี สำหรับรถยนต์เครื่องยนต์ขนาดเล็ก โดยคนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ก็จะตัดสินใจทำประกันประเภทนี้ด้วย เพื่อให้คุ้มครองได้มากกว่าประกันภาคบังคับ เช่น คุ้มครองชีวิต และคุ้มครองทรัพย์สินผู้ขับขี่ด้วย ซึ่งเป็นประกันที่ได้รับความแพร่หลายมาก โดยสถิติเดือนมีนาคม 2019 ที่ระบุไว้เกี่ยวกับอัตราความแพร่หลายของการทำประกันประเภทนี้ในญี่ปุ่น จะเห็นว่ามีผู้ทำประกันประเภทนี้มากถึง 88.2% ทั่วประเทศ

5. ค่าภาษีรถยนต์
ที่ญี่ปุ่นเมื่อครอบครองรถหนึ่งคัน จะมีภาษีหลัก ๆ ที่เกี่ยวข้องอยู่ 2 ประเภท

• ภาษีรถยนต์ (Automobile Tax) ซึ่งเป็นภาษีที่ผู้ครอบครองรถจะมีภาระค่าใช้จ่ายทุกปี ถูกแพงขึ้นอยู่กับอัตราการปล่อย CO2 
• ภาษีคิดตามน้ำหนักของรถ (Automobile Weight Tax) ซึ่งเป็นภาษีที่ผู้ครอบครองรถจะมีภาระค่าใช้จ่าย เมื่อขึ้นทะเบียนรถใหม่ หรือตอนตรวจสภาพรถยนต์ สำหรับรถยนต์เครื่องยนต์ธรรมดา

6. ค่าบำรุงรักษารถยนต์อื่นๆ (ค่าตรวจสภาพรถยนต์, ค่าเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง, ค่าเปลี่ยนยางรถยนต์ เป็นต้น)
ที่ญี่ปุ่นจะมีระเบียบการตรวจสภาพรถยนต์ ซึ่งถือเป็นหน้าที่ของผู้ครอบครองรถยนต์ทุกท่าน สำหรับการซื้อรถใหม่ จะต้องเข้ารับการตรวจสภาพรถยนต์ครั้งแรกใน 3 ปีถัดจากปีที่ซื้อ จากนั้นจะต้องเข้ารับการตรวจสภาพรถยนต์ทุก ๆ 2 ปี ซึ่งค่าใช้จ่ายในการตรวจสภาพรถยนต์จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับสภาพรถยนต์ และผู้ให้บริการ

นอกจากนี้เมื่อวิ่งรถไปได้ซักระยะ อาจจะต้องมีค่าใช้จ่ายอื่น ๆ เพิ่มเติม เช่น ค่าเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง, ค่าเปลี่ยนยางรถยนต์ ซึ่งจะแตกต่างกันไปตามประเภทน้ำมันเครื่อง ประเภทยางรถยนต์ และผู้ให้บริการ แต่จะมีค่าใช้จ่ายตั้งแต่หลายพันเยน ไปจนถึง 50,000 เยน/ครั้ง

เมื่อพิจารณาค่าใช้จ่ายที่จะเกิดขึ้นหลังจากครอบครองรถยนต์ตามที่ได้ยกตัวอย่างข้างต้น น่าจะเข้าใจว่าทำไมคนรุ่นใหม่จำนวนไม่น้อยถึงรู้สึกขยาดกับการที่จะต้องเป็นเจ้าของรถใหม่สักหนึ่งคัน ด้วยภาระค่าใช้จ่ายมากมายที่ต้องแบกรับ จะหาที่จอดรถในตัวเมืองก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ แถมมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างแพงอีก เมื่อเป็นแบบนี้ การตัดสินใจเลือกที่จะเช่ารถเป็นครั้งคราวตามความจำเป็น และใช้บริการระบบขนส่งสาธารณะจึงเป็นทางเลือกที่สะดวกกว่า นี่จึงเป็นสาเหตุว่าเพราะอะไรคนญี่ปุ่นรุ่นใหม่ถึงไม่อยากมีรถเป็นของตัวเอง ไงล่ะ

     ในแสงแดดอันร้อนระอุที่ส่งตรงมาจากดวงอาทิตย์ มันมีอะไรบเองางอย่างที่เรามองไม่เห็นและน่ากลัวมากซ่อนอยู่ นั่นก็คือรังสีอัลตราไวโอเลต หรือรังสี UV  รังสี UV ที่ว่านี้ จริงๆ แล้วมีทั้งหมด 3 ชนิดเลย แต่มีเพียง 2 ชนิดที่สามารถทะลุผ่านชั้นบรรยากาศโลกเข้ามาได้ นั่นก็คือ UVA และ UVB ซึ่งเจ้ารังสีทั้งสองชนิดนี้ เป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ผิวสวยๆ ของเราคล้ำเสีย เกิดฝ้ากระ จุดด่างดำ รวมถึงมีริ้วรอยก่อนวัยอีกด้วย ที่น่ากลัวขั้นสุดก็คือรังสี UV ยังเป็นสาเหตุของมะเร็งผิวหนัง ถ้าจะน่ากลัวขนาดนี้เราต้องรู้จักปกป้องผิวของเราจากรังสี UV กันหน่อยแล้ว

ไอเทมชิ้นเด็ดในการป้องกันรังสี UV : เช็คกันให้ไวว่าใช้ครบกันรึเปล่า

1. แว่นกันแดด แว่นที่ใช้ควรมีประสิทธิภาพในการป้องกันทั้งรังสี UVA และ UVB เนื่องจากรังสีเหล่านี้ จะก่อให้เกิดอันตรายแก่ดวงตาทั้งในระยะสั้นและระยะยาว เช่น การปวดอักเสบที่ดวงตา ตาแดง และที่หนักสุดถ้าโดนรังสีเป็นเวลานานก็คือต้อกระจก

2. เสื้อป้องกันแสงแดด สมัยนี้มีเสื้อหลายๆ ยี่ห้อ เริ่มผลิตเสื้อชนิด UV Cut ที่สามารถป้องกันได้ทั้งรังสี UVA และ UVB ใครที่เจอแดดบ่อยๆ แนะนำเลย

3. ร่มกัน UV ประสิทธิภาพการป้องกันขึ้นอยู่กับวัสดุที่ผลิตกับความหนาของผืนร่ม และสีร่มถ้าใช้สีมืดขึ้นจะช่วยได้มากขึ้น

5. ครีมกันแดด อันนี้คือหัวใจสำคัญในการปกป้องผิวที่ขาดไม่ได้เลยนะคะ! เรามาลงรายละเอียดที่ควรรู้เกี่ยวกับครีมกันแดดกันดีกว่าค่ะ ว่าจะมีอะไรบ้าง
ครีมกันแดดที่ดีจะต้องมีส่วนผสมของสารป้องกันทั้ง UVA และ UVB โดยหน้าขวดจะมีการระบุค่าประสิทธิภาพการป้องกันรังสี UVA เรียกว่า PA (Protection grade of UVA) ซึ่งแสดงด้วยเครื่องหมาย + (ต่ำสุด) ไปจนถึง ++++ (สูงสุด)  เลือกแบบที่ + เยอะไว้ก่อน ดีกว่าแน่นอน

ส่วนค่าประสิทธิภาพการป้องกันรังสี UVB เรียกว่า SPF (Sun Protection Factor) ซึ่งมีค่าตั้งแต่ SPF 2 – 50+ โดยหลายๆ คนมักเลือกครีมกันแดดที่มี SPF สูงๆ เพราะเข้าใจว่ายิ่งมี SPF มาก ประสิทธิภาพในการป้องกันยิ่งดี ขอบอกไว้ ณ ที่นี่เลยว่าไม่ใช่ SPF สูง ไม่ได้แปลว่าป้องกันรังสีได้ดีกว่า เพราะจริงๆ แล้ว SPF เป็นตัวบอกระยะเวลาการป้องกันผิวหนังจากรังสี UV สรุปแล้วก็คือ SPF มากเท่าไร ก็ปกป้องผิวได้นานขึ้นนั่นเอง

1. หลังจากความสะอาดหน้าแล้ว แต้มครีมกันแดดบริเวณ 5 จุด คือ หน้าผาก จมูก แก้มทั้งสองข้าง คาง และลำคอในปริมาณพอเหมาะ เพราะทามากไปเดี๋ยวหน้าจะเยิ้มเอา
2. ใช้นิ้วกลางและนิ้วนางเกลี่ยเนื้อครีม โดยลงน้ำหนักนิ้วให้เบาที่สุด เพราะผิวหน้าเราบอบบางมาก เริ่มจากบริเวณโหนกแก้ม ตามด้วยแนวสันจมูก คาง และหน้าผาก
3. การทาครีมที่คอนั้นให้ใช้ปริมาณเนื้อครีมเท่ากับที่ใบหน้า เริ่มจากฐานลําคอแล้วใช้ปลายนิ้วทั้งหมดค่อย ๆ ลูบไล้ขึ้น
4. อย่านำครีมกันแดดชนิดทาตัวมาทาหน้า เพราะจะทำให้ผิวหน้าระคายเคืองได้น้า

    เป็นอย่างไรกันบ้าง หวังว่าทุกคนจะได้รับความรู้ไปแบบแน่น ถึงแม้เราจะไม่สามารถป้องกันเราจากรังสี UV ได้ แต่การโบกครีมกันแดด ใส่แว่นดำ กางร่ม ก็ช่วยลดระดับความรุนแรงของแสงแดดจนไม่สามารถทำร้ายผิวของเราได้แล้ว